توسعه معادن در گرو چیست؟
معادن سرمایهای بزرگ و ارزشمند برای هر کشوری به شمار میآیند و استفاده بهینه از آنها میتواند زمینه را برای خودکفایی در بخشهای مختلف صنعتی فراهم کند. از طرفی با توجه به بالا بودن میزان اشتغالزایی در معادن به شکل مستقیم و غیرمستقیم تا حد قابل توجهی در برطرف کردن مشکلات و چالشهای حاصل از معضل بیکاری در کشور موثر است.
اگر بخواهیم نگاهی به عمده فعالیتهای معدنی در کشورمان بیندازیم میبینیم بیشتر معادن در مناطق کمتر توسعهیافته قرار گرفتهاند. با این حال سرمایهگذاری در این معادن به شکل چشمگیر و قابل قبولی در حال افزایش است. البته ریسک زیادی در معدنکاری وجود دارد و سرمایه بسیار زیادی در ابتدای امر باید صرف اکتشافات کرد، در نتیجه سرمایهگذاران بخش خصوصی کمتر تمایل دارند صفر تا ۱۰۰ کار در معدن یعنی از اکتشاف تا بهرهبرداری را بر عهده بگیرند.
در واقع ترجیح آنها این است که بعد از یافتن اطمینان کامل از وجود ماده معدنی در یک محدوده، فعالیت خود را آغاز کنند. اینجاست که نقش دولت و سازمانهای توسعهای در این بخش پررنگ میشود و ما میبینیم ایمیدرو و سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی کشور اقدامات گستردهای در زمینه شناسایی ذخایر معدنی کشور انجام دادهاند و مناطق مستعد و ظرفیتدار معدنی را شناسایی کردهاند.
بهرهبرداران نیز میتوانند با خیال آسودهتری برای انجام فعالیتهای معدنی اقدام کنند. در واقع زمینهسازی و آماده کردن فضا برای انجام فعالیتهای معدنی در کشور باعث شده ضمن رونق صنعت معدنکاری در کشور، شاهد توسعه و آبادانی این مناطق نیز باشیم. در واقع تزریق منابع مالی در منطقه از یکسو و ایجاد امنیت در برخی از این مناطق از طرف دیگر از نکتههای مثبت معدنکاری در کشورمان به شمار میآید.
از طرفی به عقیده بسیاری از فعالان صنعت معدنکاری در کشور، سهم معدن در اقتصاد ایران بسیار قابل توجه بوده و شاید از صنعت و تجارت نیز بیشتر باشد زیرا به دلیل حجم زیاد تولید محصولات معدنی، در بخش ترانزیت کشور نیز سهم زیادی را به خود اختصاص میدهد. پس میتوان گفت معادن هر اندازه بیشتر فعال باشند، چرخهای صنعت و تجارت کشورمان با سرعت بیشتری به سمت جلو حرکت میکند که در نتیجه آن میتوان به صنعتی شدن کشور و رسیدن به جایگاه واقعی ایران در میان کشورهای صنعتی و معدنی امیدوار بود.
- نرگس قیصری/صمت
نظرات
ارسال یک نظر